Charles Haumont doorzoekt geduldig kruispunten en andere stedelijke concentraties, voornamelijk in Brussel, de stad waar hij leeft en werkt. Hij schept sculpturele beelden vertrekkende van anonieme personages die hij tegenkomt in de mensenmassa. De mensen worden er afgeschilderd in hun kledij, met hun tatouages en juwelen, soms minutieus voorbereid, om zich onder het publiek te begeven, zich bloot te stellen aan de blik van de anderen.

 

Op die manier schept Charles Haumont een soort fenomenologische fotografie. Hij beschrijft de ervaring van het zich onderdompelen in de massa, als een ervaring die ons transformeert. Wanneer we ons voortbewegen in de publieke ruimte gaan we een rol spelen, door onze manier van bewegen, door onze keuze van kledij. Deze figuur is de vrucht van een verbeelding, bestaande uit een geheel van bewegingen of poses, die ons onderscheidt van een robot of een etalagepop. Hiervan getuigt de vreugde die de onderwerpen ervaren bij het zich vermengen in de menigte, zo manifest aanwezig in de beelden van Haumont : de straat is een taal, en zich verdiepen in de taal is feestelijk.

​

Zo bouwt zich stilaan een poëtisch geheel op van bewegingen, emoties, versieringen, begeerten van deze anonieme figuren die Haumont kruist te midden de menigte, de tijd van een oogopslag.

​

Het artistieke parcours van Haumont is ook politiek getint : zijn werk toont het beeld van de menigten, van de maatschappijen die hij doorkruist. De titel - We the People - herneemt de eerste woorden van de Amerikaanse grondwet, en verwijst eveneens naar het gelijknamig lied van de iconische hip-hop groep A Tribe Called Quest, geschreven als protest tegen de thema’s van uitsluiting die in de laatste presidentiële campagne van Amerika overheersten.